سنجش وضعیت دانشگاه ها در موسسه تایمز
:white_check_mark:یکی از مهم ترین ارکان در نظام ملی نوآوری، وضعیت هر کشور در تحصیلات عالیه است. از مهمترین شاخصهای سنجش وضعیت کشورها در تحصیلات عالیه، کیفیت دانشگاهها است. موسسات مختلفی در سطح بینالملل به سنجش وضعیت دانشگاهها میپردازند. یکی از این موسسات، موسسه تایمز است که هر ساله اقدام به ارزیابی دانشگاهها و منتشر نمودن رتبه آنها مینماید. این موسسه برای رتبه بندی دانشگاهها از 5 شاخص آموزش، پژوهش، شاخص ارجاعات و مقالات، درآمد از صنایع و شاخص وجهه بینالمللی استفاده می نماید که درصد وزنی آنها به ترتیب 30 %، 30 %، 30%، 2.5 % و 7.5 % می باشد.:earth_africa: :mag::chart_with_upwards_trend::closed_book :mortar_boaاساست
@STPolicy:moneybag:
نحوه رتبهبندی در این گزارش بدین صورت است که از رتبه 1 تا 200، جایگاه هر دانشگاه به صورت دقیق بیان میگردد اما از جایگاه 201 تا 500، رتبه دانشگاهها در بازههایی 50 عددی و از رتبه 401 تا 600 در بازههای 100 عددی دستهبندی میشوند و رتبهها به صورت دقیق معین نمیشوند( مثلا 401-500). دسته بعد، دانشگاههای با رتبه 600 تا 800 را مشخص میکند و نهایتاً آخرین دسته نیز دانشگاههای با رتبه بالای 800 را نمایان میسازد. باید توجه داشت در هر یک از بازههای مذکور ترتیب تقدم و تأخر دانشگاهها صرفاً به جهت حروف الفبای انگلیسی است و نمیتوان میان دانشگاهها هر دسته مزیت ویژهای نسبت به دانشگاههای دیگر یافت.
بررسی کلی گزارش سال 2017 تایمز نشان میدهد که اکثر دانشگاههای ایرانی حاضر در این رتبهبندی یا مانند دانشگاههای صنعتی شریف و علم و صنعت نسبت به سال گذشته دچار افت شدهاند و یا مانند دانشگاه خواجه نصیر طوسی تغییر رتبهای نداشتهاند. البته باید توجه داشت که 5 دانشگاه شیراز، فردوسی مشهد، آزاد اسلامی کرج، دانشگاه یزد و دانشگاه زنجان نیز در سال 2017 برای اولین بار وارد رتبهبندی شدهاند. به نظر میرسد دلیل اصلی این موضوع، افزایش 179 عددی تعداد دانشگاهها باشد( تعداد دانشگاههای مورد ارزیابی از 799 مورد در سال 2016 به 978 مورد در سال 2017 رسیده است).
نمودار ذیل وضعیت دانشگاههای ایرانی در رتبهبندی سالهای 2016 و 2017 را نمایش میدهد(برای سادگی برای هر دانشگاه میانگین بازهای که در آن قرار گرفته است در نمودار به کار رفته است).
:post_office:
نویسنده: امیرعلی کریمی